Route 66 and several parks: Monument Valley, Antelope Canyon, Grand Canyon and Bryce Canyon

Het laatste verslag is alweer van een aantal dagen terug en dat heeft er vooral mee te maken dat ik ben over gegaan van hostels naar hotels omdat er in de buurt van de national parks nou eenmaal weinig hostels zijn en de WIFI in hotels is waardeloos ook al betaal je soms 5 keer de overnachtingsprijs van een hostel?!? Des al niet te min heb ik niet stil gezeten en misschien wel meer gedaan dan een normaal mens zou doen in de afgelopen dagen. Mijn laatste update was over Los Angeles en vanuit daar moest ik uiteindelijk aan het einde van de dag aankomen in Williams zodat ik niet zover meer hoef te rijden om bij de Grand Canyon te komen. Een kleine rit van zo'n 830 kilometer en om het dragelijk te houden een kleine aanpassing gedaan en de Hooverdam over geslagen voor nu maar wel de plaats Oatman toegevoegd.

Om de update nog enigzins leesbaar te houden zal ik mij proberen te beperken tot de hoognodige details. De rit naar Williams had een eerste stop op de route 66 bij Bagdad Café. Dit Café is gebruikt in de film...jawel Bagdad Café en heeft sindsdien die naam aangehouden. Aangekomen bij de plek was het moordend heet en mijn plan was om er een luncht te nuttigen maar blijkbaar hebben ze inkomsten genoeg want na 15 minuten wachten was er nog steeds niemand beschikbaar om mijn bestelling op te nemen dus na wat kiekjes snel weer onderweg naar Oatman het Route 66 dorpje aan de 'west'kust van de route. Dit dorp is aan de route nog geheel in de oude stijl en geeft een blik terug in de tijd. Helaas is het helemaal commercieel geworden en zijn alle oude panden inmiddels souvenier winkeltjes en aangezien ik geen shopper ben maar weer onderweg gegaan richting Hackberry over een prachtige weg, waarom hebben ze eigenlijk de route 66 als doorgaande weg opgeheven maar goed dat is mijn opinie, ohja Hackberry waar the general store staat met daarom heen nog oude pandjes van weleer. Echt leuk om daar even rond te struinen en een klein souvenier mee genomen, ja ook commercieel maar dit voelde goed. De laatste stop tussendoor is Seligman leuk om even door heen te rijden maar meer is er ook niet te beleven. In Williams aangekomen in een leuk klein hostel direct aan het centrum waar live muziek aan de gang is en het stikt van de Nederlanders...hmm beetje jammer de hele route tot op heden verschoond gebleven maar nu moet ik er toch aan geloven.

De wekker bijtijds gezet om op tijd in Grand Canyon park aan te komen omdat mensen aangeven dat het in het weekeinde nogal eens extreem druk kan zijn bij de toegangspoorten. Dit valt achteraf allemaal mee en met de shuttle naar het verste punt gegaan om dan de rim trail helemaal terug te lopen. Een gallon water mee, wat broodjes en een trui want overdag is het 30+ en in de avond 9 graden brrrrr. Het is een prachtige dag en de Grand Canyon laat zicht van zijn mooiste kant zien. Na wat uitzoekwerk in het hostel bleek Desert View the sunset place to be en daar was ik dan ook te vinden. Samen met wat andere sunset aanbidders van de oranje-rode zonnegloed genoten en met een gelukkig gevoel op naar mijn duurste hotel van de trip in Tuba City. Bij aankomst blijken de fastfood ketens hier om 21.00 te sluiten en aangezien de subway al dicht was bij de KFC gaan eten, het is dat ik geen emoticons kan toevoegen maar het jank-emootje is de minste uitdrukking, niet te vreten die troep het is dat de kip niet weg kan drijven van mijn dienblad omdat er hoge randen op zitten....mijn haren gaan er nog van overeind staan als ik er weer aan denk BAH!

Gelukkig breekt de ochtend snel weer aan en kan ik onderweg naar Page Arizona om een paar mile van mijn nieuwe slaapplaats de Antelope Canyon toer te gaan doen. Deze Canyon ligt in een Indianen reservaat dus pak je cheque boekje maar vast want mijn god je moet overal voor betalen maar goed je bent op vakantie dus hou je hoofd koel en accepteren die hap anders had ik niet zo genoten van de mooie kleuren, althans ik vond ze mooi, ik weet niet of ik hetzelfde heb gezien als alle andere tienmiljoen toeristen. Ja er gaan namelijk 20 jeeps tegelijk naar de Canyon en je moet in sardientjes vorm door de kloof. Als je zelf ooit gaat neem geen dure camera mee want de vraag is of deze nog werkt na een bezoekje. De stofwolken hangen er nu nog. Gelukkig was de gids die ik had erg vriendelijk en maakte ruimte voor foto's en nam ook de tijd om foto's voor je te nemen maar dat was zover ik kon zien één van de weinige.... De toer duurde ongeveer 1,5 uren dus sta je om 14.00 weer bij de auto en krijg ik het idee ach Monument Valley is maar twee uur rijden even wat drinken halen en hop gaan met die banaan.

Na twee uur over slaapverwekkende wegen te hebben gereden aangekomen bij Monument Valley en ook dit is een Indianen ding dus hoppa 20 dollar per persoon toegang. Ja per persoon dus niet per voertuig en je nationale parken pas is niet geldig. Ah fijn dit zal het laatste Indianen park zijn waar ik naar toe ga dus doe dan maar. Op de informatie van het park zelf staat niets over geschikte voertuigen maar ik kan je garanderen met een Mustang is het een heel karwei. Diepe gaten en mul zand maar met wat kunst en vliegwerk heb ik op 1 hobbeltje na niet de bodem geraakt maar in mijn verdediging in het stof rijden is niet gunstig voor je zicht. De plaatjes herken je zo uit verschillende western films en met sunset geeft het toch extra sfeer maar in mijn opinie mogen ze wel wat aan die wegen doen als ze 20 dollar per persoon vangen. Mijn bescheiden mening. Deze avond ben ik gebroken terug gekomen in het hotel en besluit even een beetje gas terug te nemen om wel te kunnen genieten van Bryce Canyon.

Na rustig op gestaan te hebben en tot de ontdekking te komen dat je 100 euro kostende hotel alleen koffie als ontbijt geeft eerst even langs mijn US favo supermarkt Safeway. Genoeg brood, kaas en turkey breast gehaald voor het ontbijt, lunch en avondeten en op naar Bryce Canyon wat wederom een lullige drie uur rijden is. Ik kan je vertellen de route er naar toe is prachtig en Bryce Canyon is wonderschoon. Het maanlandschap heeft een mooie rode gloed en je kan mooie paden lopen om ook de rotspartijen van dichtbij te kunnen bekijken. Enige smetje is het niet kunnen bereiken van Bryce Point vanwege werkzaamheden aan de trail en oh de shuttle kwam in de avonduren niet opdagen dus moest het stuk naar het parkeer terrein lopend afleggen in het donker maar gelukkig is daar mijn vriend google maps die mij op het juiste pad hield. Inmiddels tik ik dit verhaal in het plaatjes Tropic Utah.

Morgen als de wekker gaat is Zion park aan de beurt en daarna Hooverdam en Las Vegas wat ook duidelijk maakt dat mijn reis nog maar twee weken zal duren, wat gaat de tijd snel.... :(

P.S. vanwege de slechte WIFI verbinding helaas geen foto's deze update