Ford Mustang en het rijden in Amerika

Zoals beloofd ook een korte review over de Ford Mustang en het rijden in de states. Laat ik beginnen met de Mustang.

Het rijden in de Mustang is heerlijk voornamelijk als je kijkt naar de motor en de looks. Jammer alleen dat ik een zilveren heb mee gekregen maar aan de andere kant is het wel weer makkelijk terug vinden op de parkeerplaats en de auto wordt bij het parkeren niet zo bloedheet als bij een andere kleur. Het sturen gaat prima ook al is het stuur wat licht gevoelig waardoor je bij zijwind een beetje slingerend gaat rijden en heeft de automaat soms een eigen leven. Wat bedoel ik met een eigen leven nou soms dan schakelt de automaat heel snel door en als je dan gas geeft moet de auto eerst even in het instructie boekje opzoeken dat hij terug moet schakelen zodat ik in kan halen of vlot een berg op kan rijden. Er zitten flippers achter het stuur dus daar kan je de auto een handje bij helpen. 

Helaas zijn er wel wat meer minpunten te noemen over de auto zoals: een achteruitrij-camera die 80% van de vakantie dienst weigert, bij het open rijden piept en kraakt de carrosserie, het dak kan je alleen openen en sluiten als je volledig stil staat, de cruise control kan je niet instellen tijdens het rijden behalve als je de huidige snelheid wil instellen en het bleutooth muziek streamen kan je niet instellen als je 3 kilometer per uur rijdt wat nogal irritant is als hij de verbinding wederom is verloren.

Aan de andere kant is het natuurlijk een Amerikaans product en biedt de auto genoeg rijplezier en ruimte in de kofferbak voor maximaal twee personen. Zelfs het verbruik van 1 op 12 is mij enorm meegevallen en dan heb ik zeker niet als een oma over de weg gereden.

Als conclusie zou ik de auto aanschaffen als ik daar de financiën voor had... Ja als het kraken toevallig deze auto betreft, het infotainment in Europa beter werkt en als je voor 50.000 euro een v6 krijgt en niet een eco-boost motor zoals nu in Nederland het geval is dan kan je over een aantal foutjes heen kijken en misschien wel laten aanpassen in de software, VAG-gedachte.

Dan het rijden in Amerika zelf. Van te voren heb ik de regels opgezocht en gekeken naar specifieke borden en als je gewend bent in drukte te rijden is rijden in Amerika eigenlijk hartstikke leuk en simpel om te doen. De leukste regels zijn dat je door rood rechtsaf mag slaan behalve als het expliciet wordt verboden door een bord, dat er niemand boos naar je kijkt als je eens lekker het geluid van de V6 wil horen, kruispunten waar geen stoplichten staan is first come first drive dus geen rare voorrang regels en dat andere bestuurders vriendelijk zijn en ook begrijpen dat je wel eens een keer laat in de gaten hebt dat je ergens af moet. 

Op LA na heb ik nergens in de file gestaan ook al reed ik door verschillende steden in de spits of met wat minder weer, het rijdt gewoon altijd. Het voordeel is ook dat vrachtwagens op de highways en interstates gewoon 80 mph mogen rijden. Met andere woorden niet zoals in Nederland waar ze er 3 jaar over doen een collega in te halen hier gaan ze gewoon plankgas door.

Het parkeren in de grote steden is zelfs makkelijk, nergens volle parkeer garages tegen gekomen en meestal kan je voor een dagtarief van 8 a 10 dollar parkeren. De uitzondering was San Francisco maar dat had er ook meer mee te maken dat ik daar vanwege alle zwervers ervoor had gekozen in een echt beveiligde garage te parkeren maar drie gehele dagen en nachten kostte mij uiteindelijk 67 euro en dan is nog minder dan je auto dezelfde periode in Amsterdam te laten staan, niet ontevreden dus.

Als ik dan toch een negatief puntje voor de Amerikaanse bestuurders heb leer toch in hemels naam eens op je motor af te remmen in de bergen en stuur gewoon lekker de bochten in, in plaats van bij elke bocht de rem aan te tikken. Nergens voor nodig.