Ochtend Zion Park daarna Las Vegas, Hooverdam en Death Valley

Na een aantal dagen zonder WIFI weer een update van mijn zijde. Bedankt voor alle reacties op de vorige blogs maar vanwege tijd heb ik verder geen respons daarop gegeven. De afgelopen dagen heb ik weer veel gezien, gedaan en mee gemaakt.

Na de middag in Zion Park waar ik vooral een beetje bekend wilde worden met de mogelijkheden en de verschillende paden die er gelopen konden worden ben ik wederom naar Zion Park gegaan om nog wat meer te zien. Volgens mensen die ik heb gesproken en de reviews op internet is Angels Landing de trail om te doen. Deze is wel lastig maar moet goed te doen zijn, ten minste als het droog weer is en deze ochtend regent het pijpenstelen en het zal niet meer stoppen. Ik had dus twee opties een korte trail lopen en dan snel door naar Las Vegas of gewoon de regen negeren en gaan met die banaan en kijken waar het schip strand. Wel besloten om mijn Canada paraplu mee te nemen en te gebruiken. Eerst werd ik een beetje uitgelachen door mensen met wandel spulletjes etc maar 1,5 uren later nadat ik was aangekomen bij het begin punt van Angels Landing moesten een aantal toch wel te kennen geven dat het eigenlijk wel een slim plan was. Alleen waren ze waarschijnlijk minder happy met de paraplu uit het verkeerde land, maar goed je kan niet alles goed doen. 

Om even een idee te geven Angels Landing is niet gewoon een trail waar je een geasfalteerd pad hebt of treden nee het is een pad waar je een rots voor 0.5 mile op moet klimmen aan de hand van een ketting. Ik kan je vertellen dat basketball schoenen nou niet de beste keus is voor een zandstenen rots. Het was spekglad maar je wil ook niet moeten vertellen dat je halverwege bent gestopt, dat is geen stoer verhaal. Om een idee te geven je loop over een rots partij in de bergen met links en rechts dieptes van 1000 feet of meer. Met andere worden als je niet goed vast houdt en je glijdt weg ben je heel erg snel beneden. In de afgelopen 6 jaar zijn er zes doden gevallen op die pad maar er is geen zevende bij gekomen dus ik heb het gehaald!

Na deze overwinning door gereden naar Las Vegas waar ik rond sunset aan kom en ontdek dat mijn hotel toch dichterbij de strip ligt dan van te voren verwacht. Wat wel even tegen viel is de afstand van het Las Vegas welcome sign tot de stratosphere aan het einde van de 'straat'. Eigenwijs als ik ben heb ik alles gelopen en inderdaad 1 avond Las Vegas en je hebt de strip wel gezien. Ik moet wel zeggen dat vooral New York New York erg mooi nagebouwd is inclusief de brooklyn bridge en dat geld hetzelfde voor Venetië met zijn gondels en het San Marco plein. Na lekker gegeten te hebben bij Denny's, één van mijn favoriete toko's in de states weer terug gelopen over de strip om uiteindelijk bij New York New York een leuke sports bar tegen te komen om even wat sport te kijken samen met een biertje. De meeste zaken in Las Vegas zijn 24/7 open dus voordat ik het wist was het alweer 2.00 in de ochtend dus tijd om maar eens mijn bed te gaan opzoeken.

Na een relatief korte nacht wakker geworden met een heerlijke zonnetje en 30+ graden eerst even de kofferbak van de auto opnieuw ingedeeld en mijn gekochte Lego proberen in te passen en wat blijkt al e Lego dozen passen in mijn grote koffer inclusief mijn nog schone kleren. Nu heb ik alleen een tas vol met vuile was die ik nog nergens kwijt kan. Om te voorkomen dat ik extra moet betalen voor een tweede ingecheckte koffer en op Schiphol dan zeker aan de beurt ben bij de Douane ga ik kijken voor een laptop tas en daar al mijn elektronische spullen in stoppen en mijn vuile was proberen taktisch in de kleine koffer te proppen. Dat wordt dus nog even een strijd. Afijn alles ingepakt om onderweg te gaan naar de Hooverdam die ik eingelijk al eerder op de planning had staan maar vanwege de tijd toen had overgeslagen. Onderweg naar de Hooverdam voor het eerst problemen in het verkeer met mensen die proberen je nog even in te halen maar een Mustang met 300+ pk is voor de meeste dagelijkse auto's in Nevada een niet te nemen horde dus krijg ik gebaren en boze blikken toegeworpen als ze merken dat ze niet sneller zijn bij het stoplicht en bij het invoegen. Inmiddels ben ik wat wijzer en natuurlijk ga ik geen gebaren of acties terug doen omdat ik wil genieten van mijn vakantie en de rust dus er is ook verder niks gebeurd.

Aangekomen bij de Hooverdam staat er een stevige wind, zelfs zo heftig dat het maken van foto's bijna een opgave op zicht wordt. Gelukkig zijn er momenten dat de wind heel even gaat liggen en je snel wat kiekjes kan schieten. Er zijn twee dingen te bekijken namelijk de arch-bridge en de Hooverdam zelf. Wat voor mij een beetje een teleurstelling is dat je 10 dollar voor het parkeren moet betalen en vervolgens ook nog eens 10 dollar voor het visitor center dus heb ik besloten die laatste over te slaan omdat bij een kleine dam bij Page de informatie over de werking wel gratis ten toon werd gesteld. Na nog even heen en weer over de dam te zijn gereden terug gereden naar Las Vegas om de Strip nog even bij daglicht te zien en dan zie je pas hoe 'saai' Las Vegas buiten de donkere uren om eigenlijk is. Veel verkeer en mensen maar weinig sfeer. Om niet te veel tijd te verspillen aan deze nachtelijke stad door gereden naar Death Valley.

Overal lees je altijd dat het bloedheet is in de woestijn en dat je moet oppassen. Ik had geluk want het was een heerlijke 34 graden en prima weer om lekker de cabrio de sporen te geven. Voornamelijk ben ik op de hoofd route geweest omdat ik niet op de dirt routes het risico wilde lopen op een lekke band. Hulp in Death Valley kan namelijk lang op zich laten wachten omdat er geen service punt in de buurt schijnt te zijn. Wel een kleine sound video geplaatst: https://youtu.be/Up4fVYBQ_is . Vooral de route aan het einde was een mooie slingerweg en als de WIFI op een andere locatie het toe staat zal ik daar ook nog een stukje van posten aangezien het stuk gereden is met sunset. 

Nadat Death Valley achter mij ligt kom ik er toch achter dat de route ook al is het qua kilometers niet zo ver ruim vier in beslag zal nemen voordat ik bij het hotel van deze dag aan kom. Het wordt uiteindelijk een uitputtingsslag en ik ben heel erg blij als ik uiteindelijk het hotel rond 23.30 weet te vinden.

Het volgende blog zal ten minste Sequoia en Yosemite park bevatten en als de WIFI niet afdoende is ook al de reis naar Salt Lake City.

P.S niet alle foto's lijken bij het blog geplaatst te worden dus als je naar foto's gaat zie je er nog veel meer. Happing reading